عنوان نمایشگاه کیمیا رهگذار در گالری اعتماد «نگاتیو»*
است.
در بیانیه‌ی نمایشگاه هنرمند آمده که نگاتیو تنها
مجسمه‌ای است که پشت‌ورویش یکی است. تشبیه نگاتیو به مجسمه یک نوع ظرافت و ریخت دادن
به آن است که در شکل ارائه‌ی آثار در قالب قاب های فلزی و قرار گرفتن آن‌ها روی شیشه
هم به‌چشم می‌خورد.
نگاتیوهای ارائه شده بیشتر در حال بیان بسیار ساده‌ی
اشیاء بی‌جان یا چیزهایی که ظاهراً برای هنرمند مهمند است که با مفهوم حقیقت و چیستی
فی‌ذاته عکاسی که در بیانیه آمده است، متناسب نیست.
در اتاقکی مجزا لنگه کفش پاشنه بلند زنانه‌ای قرار
گرفته است و کنار آن نوشته شده:
برای مادرم …
او که رفت
و
این که ماند.
با دیدن این اثر و جملات شاعرانه‌ی کنار آن بیشتر
متوجه حال و هوای روایت شخصی کیمیا رهگذار در این نمایشگاه می‌شویم. بازی با واژه‌ها و عنصر نگاتیو و ترکیب شاعرانگی نوشته‌های روی دیوار شاید عاملی بازدارنده
در مسیر ارجاعاتی باشد که در ذهن هنرمند در جریان بوده یا بیننده از آن انتظار دارد
و در این نمایشگاه فراتر از آن نمی‌رود.
*فیلم نگاتیو در عکاسی عبارت است از فیلم نوردیده‌ای که ظاهر و ثابت شده و در نور اتاق می‌توان آن را دید.
