کج‌تابی

هنرمند: بزرگمهر حسین‌پور
محل نمایش: گالری راه‌ابریشم
زمان: ۱۰ تا ۲۲ شهریور ۱۴۰۲

نویسنده :بابک جوادزاده

آن‌چه هنرمند را از دیگر انسان‌ها متمایز می‌کند، زیستن به گونه‌ای است که جهان را در آن چهارچوب نگریستن معمول نمی‌بیند. “کج‌تابی” شکل دیگری از نگریستن است که خارج از قاعده مرسوم می‌بیند. گرچه این شکل برخورد با بوم شکل جدیدی از ارائه اثر نیست، اما می‌توان گفت با توجه به زمانه و بستری که هنرمند در آن زیست می‌کند و آن‌چه هنرمند به آن می‌اندیشد بسیار متناسب به نظر می‌رسد.
شکستن چهارچوب به چندچوبی‌های متنوع بسیار پیش‌تر از این در آثار هنرمندان انتزاعی چون فرانک استلا نمود پیدا کرده بود که از قضا آن هم عصیانی بود در مقابل نظم پذیرفته‌شده در جامعه‌ی هنر آن دوره، یعنی اکسپرسیونیست‌های انتزاعی. گویی کج‌تابی بزرگمهر حسین‌پور نیز زمان این درهم‌شکستن را در حال حاضر یافته، اما نه در مقابل ساختار هنری در بستر تاریخ هنر ایران که در بستری سیاسی و اجتماعی که هر لحظه دست‌خوش التهاب و تحولی است. بدین‌گونه قاب چهارچوب را به چندچوبی‌هایی می‌شکند که آن را متناسب با زمانه زیستن خود می‌یابد. او قاعده‌ای در بی‌قاعدگی ایجاد می‌کند و با طنازی تمام گزارشی اجتماعی از وضعی کج‌تاب شده ارائه می‌دهد که با تمام شادابی‌های رنگ و فرمش نمودی از وضعیتی تیره و غم‌انگیز است.