مهران مهران

کارشناسی تکنولوژی موسیقی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز
سال ورود: ۱۳۹۶

گردآوری: فاطمه سیاح

اتوفوبیا مجموعه‌ای شامل عکس و یک برنامه‌ی از پیش نوشته شده است که در مدت زمان مشخصی شکل گرفته و یکدیگر را کامل می‌کنند. این مجموعه از فروردین ۱۴۰۱ شروع شد و تا مرداد ۱۴۰۲ ادامه داشت. در این زمان، اتفاقات و تأثیرات آن‌ها روی من به‌عنوان راوی، باعث ایجاد این مجموعه شد. عکس‌ها نتیجه‌‌ی اضطراب غیرمنطقی آن دوران من و پرسه‌زنی شبانه‌ی من در شهر هستند.
تغییر دادن واقعیت بیرون و فضای ناملموسی که شب‌ها در شهر مشاهده می‌کردم، در واقع واکنشی بود به تمایل من برای دور بودن از اجتماع. عکاسی به من این امکان را می‌داد که در کنار بازنمایی فضای شب، آن را تغییر دهم و با وضعیت آشفته‌ی درونم همسو کنم.
بخش دوم مجموعه که بخشی تعاملی است تلاش دارد تا با واکنش به روبه‌رویی مخاطب، فضایی مشابه فضای بخش اول برای آن‌ها ایجاد کند. این یک برنامه‌ی ساده است که به زبان مکس Max نوشته شده است و به‌وسیله‌ی یک دوربین، حرکات مخاطب را ثبت و بازتولید می‌کند؛ به‌طوری که هر آنچه روبه‌روی دوربین در حرکت باشد دیده می‌شود و اگر ثابت بماند، در سیاهی محو می‌شود و همزمان با استفاده از این داده‌های نوری، موسیقی آمبیانسی تولید می‌شود که حاصل تعامل مخاطب با آن است.
اتوفوبیا حاصل ترس از تنهایی است که حضور در اجتماع را برایم سخت و ملال‌آور می‌ساخت و با نوعی گم شدن و فرو رفتن نمود پیدا می‌کرد.