بخار مرگِ این‌روزها، سبک و سیال، توی مغزِ سردِ این عالم می‌چرخد. مثل مه رقیق صبحگاهی لای درختان جنگلِ آدمی می‌پیچد. از پُشتهِ مرده‌ها فضای شاعرانه‌ای ساخته شده‌است که به‌راحتی می‌توانی جسمت را در آن یله کنی و احساس کنی داری می‌میری. ما نقاش‌ها با رویاهایمان زنده‌ایم. رویاها به ما زمین می‌دهند تا در وسعت آن خیال‌مان را به دار مجازات کشیم و روح مرده‌اش را در زمین و آسمان‌ها به پرواز درآوریم. از این‌رو هنر هم می‌تواند چون مرگ ترسناک باشد؛ ولی ما آموزش دیده‌ایم که جلوه‌ای شاعرانه از مرگ باورهای خود بروز دهیم و هنر معاصر در این دروغ سهم بسزایی دارد. پوزه‌ام را لای گند لاشه فعالیت‌های معاصر پارسال‌های زنده بودنم می‌چرخانم. توی تنم چرخ می‌خورم: جنگ درونی، انحراف جنسی و فتنه‌های سلولی را بو می‌کشم. کدهای انسانی را وارد زخم کوچک پشتم می‌کنم و تصاویر دلهره‌آوری از هنر دنیای معاصر، از من توی سنگ توالت مارسل دوشان می‌ریزد و تلاش‌های خودم در طراحی معاصر ایران را در هجمه این همه تصاویر رویت می‌کنم.
یک: تلاش برای به‌کارگیری واژه انگلیسی drawing معادل کلمه فارسی طراحی در سلسله نشست‌های ”طراحی به‌عنوان اثری مستقل” سال ۱۳۸۵ در گالری آریا. با سرچ این کلمه توانستیم هم راه‌های ارتباطی و هم فهم خود از دنیای طراحی معاصر را گسترش دهیم.
دو: در سال‌های بعد با جا افتادن کلمه drawing استفاده از معادل فارسی دقیق‌تر برای آن: “طراحی محض” را پیشنهاد دادیم چرا که واژه طراحی به تنهایی کاربردهای گوناگون در فرهنگ و زبان فارسی دارد و حرفه‌ای نیست که از آن برای طراحی مستقل یا طراحی به‌عنوان اثر هنری استفاده گردد. اگرنه وقت عزیز ما بر سر این‌که آیا سفره‌آرایی هم طراحی هنری باشد یا خیر بسیار تلف می‌شد.
سه: آزادسازی پتانسیل طراحی مستقل از زیر یوغ طراحی کاربردی و یا اسکیس یا اتودی برای دیگر رشته‌ها
چهار: پذیرفتن طراحی به عنوان یک مدیا و کشف کارکردهای تازه و معاصر این رسانه
پنج: گسترش طراحی به عنوان یک مدیای فعال در فضای هنری کشور و پیوند آن با دیگر رشته‌ها و حرکت‌های بینارشته‌ای
و آخر این‌که برای طراحی تا تاسیس موزه طراحی پیش رفتیم.
فرهاد گاوزن
گزارش تصویری نمایشگاه و آثار
