کیانا خزچین

کارشناسی نقاشی، دانشگاه هنر تهران
سال ورود: ۱۳۹۹

گردآوری: فاطمه سیاح

مجموعه‌ی «فراموش-م-نکن» نتیجه‌ی تجربه‌ای شخصی بود و طی فرایندی مراقبه‌گون شکل گرفت. زمانی که کارهای روزانه‌م رو انجام می‌دادم و در حینش دستم رو برای شستن زیر آب می‌گرفتم، فکرم جاهای دوری می‌رفت، این‌که تو آینده چی می‌شه و الان اون بیرون چی می‌گذره. گرما یا سردی آب در برابر پیش‌بینی ناپذیری آشوب‌وار بیرون قرار می‌گرفت و بهم حس زنده بودن می‌داد. شیر آب باز می‌موند و دست من زیرش می‌موند تا این حس ادامه پیدا‌ کنه.
اولین بار که این تجربه رو طراحی کردم به تبدیل کردنش به مجموعه فکر نمی‌کردم. بعدها کارکرد فرایند طراحی رو مشابه حسی که دستم زیر آب داشت دیدم، دیوانه‌وار تکرار کردن این لحظه‌ها، با تغییرهایی اندک به میانجی طراحی، درک هرج‌و‌مرج و سکونِ همزمان رو برام ممکن می‌کرد. سختگیرانه کار کردنم، تنها زمان‌هایی که اون حس و لحظه‌ی خاص برام اتفاق می‌افتاد، باعث شد مجموعه طی زمانی طولانی جمع بشه و همزمان تغییرهای زندگی‌م، فکرم و اتفاق‌های بیرونی هم واردش بشه.
کار کردن روی این مجموعه از  تابستان ۱۳۹۹ آغاز شد و تا تابستان ۱۴۰۱ ادامه پیدا کرد.