ملانکولیای اول

عنوان: ملانکولیای اول
هنرمندان: نمایشگاه گروهی
کیوریتور: پریا فردوس

زمان: ۷ تا ۱۸ مهر ۱۴۰۲
محل نمایش: گالری والی

نویسنده: گل‌آذین فیروزی

«دختری توسط مردم و کولی‌های شهر به نردبان کشیده شده، ژاندارک‌وار آتش‌زده می‌شود اما در این حین او بدون هیچ تقلایی تنها نگاه می‌کند و می‌سوزد…»

طبق گفته‌ی پریا فردوس کیوریتور این مجموعه‌ ایده‌ی شکل گرفتن این نمایشگاه با تماشای فیلم مهر هفتم برگمان شکل گرفته و با کنکاش درباره صحنه‌ای که دقیقه‌ی ۷۶ این فیلم به تصویر کشیده شده جان می‌گیرد.
بعد از پایین آمدن از پله‌های گالری والی با تابلوی ملانکولیای اول اثر آلبرشت دورر روبه‌رو می‌شویم، همان اثری که برگمان از آن تأثیر گرفته بود. این بار در قالبی ۹ در ۹ ارائه شده و به‌جای صورت و چشمان زن بال‌دار، آینه‌ای قرار دارد که مخاطب خود را به‌جای او می‌بیند و با خود روبه‌رو می‌شود. سپس مخاطب از سمت راست به چیدمان ورود می‌کند و با کمک بروشور به تماشای آثار می‌پردازد.
این چیدمان شامل ۹ اثر از ۹ هنرمند است که هر کدام از یکی از ادوات و چیز‌های به‌تصویر‌کشیده‌شده در تابلوی ملانکولیای اول به شیوه‌ای معاصر بازخوانی، بازیابی و بازتعریف شده‌اند.
با قدم زدن در میان این چیدمان گویی در تابلوی ملانکولیای اول قدم می‌زنیم و خود را میان این ادوات و آثار هنری دچار استیصال و درماندگی می‌بینیم.
زمانی که در حال مشاهده آثار هستیم نوری که در آخر سالن از سمت چپ از طریق پنجره‌های حیاط وارد می‌شود مخاطب را به سوی خود می‌کشد، شاید مانند نور و رنگین‌کمانی که در گوشه‌ی سمت چپ تابلوی ملانکولیای اول وجود دارد. با خارج شدن از این چیدمان و حرکت به سوی نور با آینه‌ی آبی رنگی مواجه می‌شویم که گویی بار دگر خود را به‌جای زن بال‌دار و نشسته در ملانکولیای اول می‌یابیم و به ملانکولیا می‌رسیم.
به نظرم این نمایشگاه در فضایی بزرگ‌تر می‌توانست از پتانسیل بیشتری برخوردار شود تا آثار بهتر دیده شوند. ناگفته نماند این چیدمان برایند تطبیق سه‌لایه یعنی یک فیلم، یک خوانش هنری و یک خوانش فلسفی است.