نمایش الدوز نبیزاده با عنوان خلقالساعه در گالری باوان بازخوانی ابژههای صنعتی و کاربردی و بازسازی آنان با مادهای است که سنتی هنری را در دل خود دارد. این اشیا سرامیکی که آغشته به لعاب هستند و هنرمند در طی فرآیند بهوجودآمدنشان بخشی از هویت ابژکتیو را از آنان ستانده است، میل به انتزاع پیدا کردهاند و درونمایهی کاربردی خود را با دگرگونی بخشهای اصلی آنان دستخوش تغییر کردهاند.
هنر معاصر سازوکارهای صنعتی شدن را هماره در دل خود داشته است؛ در مینیمالیسم آن را بر علیه سرمایهداری به کار میگیرد و در هنر مفهومی متاخر از آن استفاده میکند تا استعارههایی معنایی به وجود آورد. نبیزاده نیز در تداوم سنت فکری هنر مفهومی – به دور از نگرش انتقادی آن – از تاسیسات و ابژههای صنعتی استفاده میکند و آنرا در ورای معنای کاربردی به موجودی ناقصالخلقه تبدیل میکند که از کورههای سرامیکپزی لکههایی را به یادگار برداشته و موجودیتی هنری به آنان داده است.
شیوهی نمایش این آثار بر غیربازیافتبودن و رهاشدن این اجسام که از مشتقات ماشینآلات هستند اشاره دارد؛ موجوداتی کریه و زننده که در تکامل هنری خود میتوانند زیبا به نظر برسند. تعدادی از این ابژهها بر روی میزهایی در مقابل دیدگان مخاطب قرار داشتند، اما اگر تمامی این ابژهها بر روی زمین قرار میداشتند شاید مفهوم حاصله بیش از پیش خود را نمایان میکرد و معنای رهاسازی را بهتر به مخاطب مینمایاند.
خلقالساعه
گزارش تصویری نمایشگاه و آثار
