بهزاد کاظم‌نیا

کارشناسی ارشد عکاسی، دانشگاه تهران
سال ورود: ۱۴۰۱

گردآوری: غزاله وکیلی

مجموعه‌ی گریز[گاه] که از اوایل پاییز سال ۱۴۰۲ آغاز شد، پروژه‌ای شکل‌ گرفته در کارگاه آزاد عکاسی با راهنمایی خانم غزاله‌ هدایت بود.
در واقع خودِ نقطه‌ی شروع این مجموعه و تنها چیزی که در ابتدا برایم مشخص بود، نوعی گریز بود؛ از فضای شهر، از مواجهه با شکل‌هایی از عکاسی که در این دوره مرتبط با من نبود و در نهایت گریز از بازنمایی و حتی خود واقعیت.
در این مجموعه که قاعده‌ی اول شکل‌گیری آن محدود شدن به فضایی کوچک و آزمایشگاهی و همچنین امکان حرکت تا حدی ناچیز بود، گریز از واقعیت (Escape) را که سال‌هاست خودآگاه و یا ناخودآگاه بخشی شیوه‌ی زندگی من است، این بار از مسیری کاملاً عینی و مبتنی بر آزمون و‌ خطا دنبال کردم؛ یعنی جستجوهایی که در آغاز با تمرکز بر رابطه‌ی نور مصنوعی و سطوح و لبه‌های اشیا شکل گرفت تا تصاویری غیرواقع‌گرا و صرفاً «چشم‌نواز» بسازد. اما در ادامه، این جستجو با هدف رسیدن به تصویری «دوپهلو» دنبال شد.
در این مسیر، تلاش کردم با استفاده از امکانات عدسی و دوربین، با نور، وضوح و فاصله بازی کنم و به گونه‌ای از جناس تصویری دست پیدا کنم. هدف من این بود تا این جناس به‌طور خاص در ارتباط با منظره‌پردازی شکل بگیرد.
مناظری جدید که نظاره‌گر با گریز هرچه بیشتر از ماهیت عینی‌ و خرد موضوع اولیه‌شان، بتواند آن‌ها را به مثابه‌ی فضا و یا موجودیتی کلان در ذهن خود بسازد.