با بالا رفتن از پلهها و قدمگذاشتن در طبقه دوم گالری، تکقابی درخشان دیده میشود که گویی مخاطب را به بازدید از باقی آثار دعوت میکند. فروغ تاج با پرداختن به نقش عنصر خاک و عمیقشدن در مفهوم ایدئولوژِیکی که در خود موضوع جای دارد، اشاراتی پنهان به واژه وطن دارد؛ واژهای که همراه با ایدئولوژی حاکم در هر عصری در تاریخ دچار تغییر شده است. حضور پراهمیت عنصر خاک در تصاویر برایمان روایت میکند و به ما یادآور میشود که حال ما پیوندی جدانشدنی با گذشتهمان دارد. شاید بتوان به واسطهی ثبت تصاویر عکاسانه به پیشگویی و قضاوت گذشتهای پرداخت که حتی هرگز جزو تجربه زیست ما نبوده است. هرچند تصاویر به خودی خود ممکن است حتی سندی معتبر تلقی نشوند، ولی امر آرشیو کردن تصاویر این امکان را فراهم میکند.
بهطورکلی هنرمند با پرداختن به ارزش و جایگاه خاک، زمین، و طبیعت سعی در به تصویر کشیدن چیزهایی ماندگار دارد؛ عناصری نامیرا از طبیعت که داستانها و روایتهایی در دل خود دارند، شاید قطعهای خاک. تصاویر این مجموعه با ریزبینی عکاس و استفاده درست او از نور و رنگ، و در روحانی ترین حالت ممکن ثبت شدهاند که علیه فراموشی، یادآوری و دژاوویی تاریخی برای بیننده میسازد و این سوال را در ذهن ایجاد میکند که «مگر این قطعه از خاک چه چیزی در خود دارد که دستخوش این همه بیمهری و فراموشی شده است؟»