اقدامات دفتری بهانهای است برای ساخت اینستالیشنی که تقریبا از هر متریالی برای بیان استفاده میکند. هر قسمت از نمایشگاه به شکل مستقل عمل میکند و در کنار این تفاوت همه بخشها به شکلی به هم متصل میشوند. امکانی فراهم شده است که مخاطب در فضایی قرار بگیرد که توجه او بعد از ورقزدن دفترها و کندوکاو، به پوستر یا قابی که روی دیوار است متمرکز شود و آرام بگیرد. دفترها را که ورق میزنی و گذرا یا با دقت به محتوایشان خیره میشوی، تمرین هستند و یا اثری که کامل نشدهاند. هر چیدمان در نهایت چشم را به اثر نسبتا کاملی روی دیوار و سازهای روی زمین هدایت میکند. از تورق به روش آشنای ارائه برمیگردی و اینطور بیان کامل میشود و الکن نمیماند.
یکی از ویژگیهای دیگری که به چشم میخورد، تاثیر گذشت زمان بر روی آثاری است که زمانی کامل بودند و بعد از گذر از موقعیتی استحاله پیدا کردهاند. اثر اگر باقی بماند خود زبان است، اما اگر با مقتضیات زمان تغییر کند یا تغییرش بدهی، ردی از گذشته باقی میماند. اما چیزی که حالا وجود دارد تاثیر اجتنابناپذیر زمانه بر روی کارکرد است؛ کارکرد، زبان و خوانش، و حتی گاهی صرفا بیانگر اینکه زمانی اثری وجود داشته و حالا تکهتکهشدههایش با پلاستیک مشکی بستهبندیشده و خود را نمایش میدهد.

